Şehrin karanlık sokakları vardı, yasaklanmış. Şehir insanlarının büyük bir çoğunluğu bu karanlık sokaklara girmeme kuralına uydu. Ben, Tanrının asi çocuğu, onun tarafından yasaklanmış bu girilmez sokakları hep merak ettim.
Beni cezalandıracağına bile bile, yasak tabelası asılmış, karanlık izbe sokaklara girdim. Tek rehberim meraktı. O kadar dayanılmazdı ki bu arzu, çok büyük şeyler feda ettim karşılığında. Hurmalar, yeşil ırmaklar, huriler, en nadide şaraplar, büyük bir mutluluk ve huzur içinde geçecek bir sonsuzluk.
Karanlık, içinde ne olduğu bilinmeyen, ama pis olduğu söylenen bir caddeyi keşfetmek için ödenir bedel değildi. Ama ben Tanrının asi çocuğu, yasaklardan etkilenirdim. Hep bir "Neden?" sorusu oldu aklımda.
Şehrin karanlık sokaklarını keşfettim. Onu keşfetmeyenler, mutlu bir gelecek uğruna, ruhlarını esir etmişler, başları önünde her gün aynı caddede gidip geliyorlardı. Arka sokakları ölesiye merak ediyorlar ama girmiyorlardı. Mutlu bir gelecek için, keşfetme arzularını öldürdüler.
Oysa ben Tanrının asi çocuğu, suç işlemeyi sevdim. İsyanın karşılığı olarak badeler yerine, ateşi hak ettim...
Tweetle
0 yorum var:
Yorum Gönder