Hava karanlıksa sabahları İstanbul'da... ağır bir hüzün kokardı sokaklarında. Ode to simplicity çalardı bir yerlerde, biz hüzün kokusuyla ilerlerken sokaklarında.
Sebebini bilmediğimiz, tarif edemeyeceğimiz, o yüzden de anlatmayı asla başaramayacağımız bir acı yerleşirdi böyle zamanlarda. O sabahlar koltuğumuzun altına gazeteler veya günlükler yerine, hüzünler sıkıştırılmış olurdu.
Aslında adımlarımız, bizi her zaman bildiğimiz yerlere götürürken, biz o adımların bizi bilinmezliğe götürmesini isterdik. Keman sesinin geldiği yere...
O sabahlar, hüznün erguvan kokularını bastırdığı zamanlar, unutulanlar gelirdi aklımıza. Aslında unutulduğu zannedilen hiçbir şey, gerçekte untulmazdı, o zamanlar bunu fark ederdi insan. Bedenleri mazi mezarlığına gömülse bile, İstanbul'un karanlık hüzün sabahlarında, ruhları seninle birlikte kaldırımlarda dolaşırdı.
Hiçbir acı sonsuza kadar sürmez demiş kadının biri. Doğru. Hiçbir ruh da asla unutulmaz ve hiçbir aşk da asla toprağın altına gömülmez. Sen adreslerini, telefonlarını, maillerini, her şeylerini silmişsindir. Artık öldüklerini düşünürsün. Bittiğini... Ama bitmez.
Biz sadece onları unuttuğumuzu varsayarız. İşte bu sabah olduğu gibi, bir sabah, ode to simplicity'nin eşliğinde mezarlıklarından kalkar gelirler ve seni bulurlar.
İstanbul'un karanlık sabahlarında, hüzün kokusuyla dolaşırken sokaklarında, "Ode to Simplicity" diye feryadını duyardınız ruhların... Kim yaptı bu parçayı? Kim bu kadar hüzünlü çaldı kemanı? Nedensiz, tarifsiz acıların, amaçsız adımların, unutulduğunu zannettiğimiz ruhların, anı mezarlıklarının ve ruhumuzda anlatması imkansız kaosun ortak bestesi olabilir miydi?
İstanbul'da, karanlık sabahlarda, hüzün kokusu ile ilerlerke sokaklarında, adımlarımızın bizi keman sesine götürmesini isterdik. Oysa hayat bizim hayallerimiz değildi. O, hep alıştığı yerlere götürürdü bizi. Sıradan insanlara, sıradan yerlere, sıradan sokaklara ve sıradan kadınlara...
İşte İstanbul'da yine karanlık bir sabah ve erguvan yerine yine hüzün kokuyor sokaklar. O zaman son sözü şair söylesin;
Elde var hüzün...
Tweetle
0 yorum var:
Yorum Gönder